Sevdim sebepleri

Sevdim sebepleri

Çiçek! toprağı sevmek için sebepti. Çayır çimen, ağaç, meyve, yemiş… Sebepti ay, bulut gökkuşağı mavi, yıldız gökyüzünü sevmeye… Bir süs ile bir nizam

İntizam içinde sebepler zinciri…

Sebep idi bir anne ile çocuğun kan bağı! yavruya bakım için. Süsü  idi dünyanın evlat ev iş. Sevgi için/ hedef için sebepti meydana getirilen nesiller…

Varlığa yol veren yüce Rab sebep kıldı birçok şeyi birbirimize. ‘Ol ‘deyince her şeyi olduran Rab sebeplerin akıbeti ile bizi dayanıklı kıldı.

Hastalığı şifa buldukça şükre ve sağlığın kıymetini bilmeye sebep kıldı.

Azaldıkça ten de can! ölümü felaha sebep kıldı. Ani olan her şey can yakıyordu çünkü.

Sevdim sebepleri…

Her sancı da anneliği beklemeyi

Her geceyle doğacak güneşi

Her kırıkta bir’le bütünleşmeyi

Her yokuşta zirveyi

Her damla da deryayı sevdim

Sevdim sebepleri

Acıtmadan dokunduğu için,

Acıtsa da alıştırdığı için

Her yokuşta zirveyi sevdim

Çıkış sebepti

Dizlerimin bağı çözülse de

Yokluktan sonra varlığı bulmayı

Varlık gidince emanet bilincini sevdim

Örebildikçe uzayan saçlarımı sevdim.

 

Yandıkça değen gölgeyi ve ağacı

Kurudukça yağmuru

Islandıkça güneşi sevdim

Kokuştukça dünya

Toprak kokusunu

Bozuldukça insan! sevdim tomurcuğu goncayı

Sevdim çocuğu

Çocukça /her şeyi

Ruhun arınmışlık damarını sebep bilip sevdim…

Sevdim sebepleri

Sevdiklerimin sır perdesini kaldırmadan çizgi çizgi hayat oluşunu sevdim.

Dertlerime ram olarak…

Hiç gocunmadan yöneldim öğrendim.

İnce ince sevdiğini bildim rabbin sebepleri halka eyledikçe… Ve üzerime sindirdiği nezaket ve terbiyeyi sevdim sebeplerin.

Kalbim dermanım oldu sonra

Işığım/

Suyum…

 

Sebepleri sevdikçe hal’lendim

Dar’lanmadım.gönül kentim/ gönül kendim idim

Dikenlerin ucundan sızan kanla gül’lendim

Vaktin sevdası

Hep ısıt beni!

Sebepler zincirinde

Nilüfer zontul aktaş

Yazar Yazıları Haberleri